Fengum skvísu í heimsókn

Á laugardaginn gekk inná eldhúsgólf til okkar, lítil yndislega falleg íslensk tík og gerði sig heimakomna. Lagðist við fætur húsbóndans og svaf... lét vita að hún þyrfti út að létta á sér og kom síðan inn aftur eins og hún hefði búið hjá okkur frá upphafi. Aldrei gelt... tandurhrein og ótrúlega falleg og notaleg.

Helga skýrði hana Snotru og það furðulega var að hún gegndi því nafni um leið. Við sáum í hendi okkar að það gæti bara ekki verið að þessi tík hefði verið sett útá Guð og gaddinn svo við létum hundaförgunina vita og einnig lögregluna hér á Selfossi. En enginn hringdi - Helgu datt svo í hug í gærmorgun að láta þá á Dýraspítalanum vita og síðan fengum við símtal seinnipartinn í gær og þá var það eigandinn, fullorðinn maður sem hafði leitað hennar síðan á föstudagskvöld. Hann hafði reyndar talað við lögregluna en henni finnst kannski ekki mikið til hundshvarfs koma... allavega könnuðust þeir ekkert við að neinn hefði látið vita.(kannski ekki nennt að skrifa þetta niður þegar við töluðum við hana)

Jæja svo birtist eigandinn og tíkin hin glaðasta og eigandinn kallar á hana með nafni, og þá kom skýringin á því af hverju hún gegndi nafninu Snotra - Hún hér Snata. Ég sagði reyndar eigandanum að hún hefði brætt okkur slíkt að við hefðum eiginlega verið farin að vona að enginn gæfi sig fram. Hinsvegar var Ýmir okkar nett óöruggur með sig meðan tíkin fékk athyglina svo hann var hálffeginn þegar hann var orðinn einn hunda í kotinu.

Athugasemdir

[Jóna Á. Gísladóttir, 19.6.2007 kl. 17:54]

Yndislegt. Ég get ímyndað mér að eigandinn hafi verið glaður að fá hana Snötu aftur. Láttu mig vita ef einn Snati sem gegnir nafninu Bósi labbar inn á eldhúsgólf hjá þér. Annar minna stakk af fyrir rúmri viku og til hans hefur ekki spurst síðan.