Sælureiturinn Legoland

Sorglegt slys í annars sannkölluðum sælureit.

Einn af allra skemmtilegustu dögum sem ég hef átt, sem fullorðinn, var dagurinn sem við hjónin fórum með, þá 9 ára, strákinn okkar(og reyndar strákana okkar báða) i Lególand. Þarna áttum við yndislegan dag þar sem maður gekk í barndóm og naut lífsins. Sá stutti varð að vísu ógurlega hræddur, einmitt í rússibananum, þó allt gengi þar samt að óskum.

Eftir að hafa komið hugrekkinu aftur á sínn stað,  nánast grétum við úr hlátri af myndunum sem teknar voru af honum. Auðvitað var ekki fallegt að hlægja að hræðslu hans en svipurinn á honum var bara svo rosalegur, en samt svo krúttlegur, að annað var ekki hægt. Hann var reyndar óskaplega ánægður með að hafa þorað... enda hælt á hvert reipi fyrir kjarkinn.

Foreldrarnir báru hinsvegar við plássleysi, enda undirritaður minnugur eigin ferðar í rússibana  í Tívolí. En til allrar lukku voru engar myndir teknar þar.

Lést í rússibanaslysi í Legolandi