Ef ég væri ríkur...

Mikið vildi ég að ég ætti einhverja milljarða á lausu. Ekki það að milljarðarnir mínir sé fastir í einhverju... þeir eru bara ekki fyrir hendi. Málið er að konan mín hún Helga veiktist af sjúkdómi sem kallast GBS(sjá færslu neðar) og lýsir sér í verulegri lömun... í hennnar tilfelli á höndum og fótum. Hún hefur nú um nokkurra mánaða skeið verið á Reykjalundi í endurhæfingu sem loks er farin að bera árangur.

Þessi elska hefur þurft mikla umönnun þar sem hún gat ekki komist í hjólastól eða á snyrtingu án hjálpar og ekki einu sinni snúið sér í rúmi enda án tilfinningar upp fyrir mitti. Þar til fyrir stuttu var Helga í hefðbundnu sjúkrarúmi þar sem rafmagnsrúm var ekki til á deildinni og því þurftu starfsmenn deildarinnar, sem flestar eru konur og margar þeirra komnar yfir miðjan aldur, að hantera hana á handaflinu, bognar í baki og bara það að fylgjast með vinnu þeirra orsakaða það að maður fékk ósjálfrátt aukinn verk í bakið. Og konan mín er, nota bene, engin horrengla.

Þessar hetjur þarna á Reykjalundi eru samt ætíð glaðar og hlýlegar í alllri framkomu og skjótar til, þrátt fyrir afar erfiða aðstöðu og til að mynda er ekki hefðbundið fatlaðra klósett á deildinni, þó maður geti síðan ekki einu sinni opnað ræfilslegan pöbb örðuvísi en að uppfylla skilyrði um slíka snyrtingu.

Því segi ég... nokkrir milljarðar kæmu sér vel. Maður gæti sleppt eins og einni Duran, John, Jones afmælisveislu og splæst fatlaðraklósetti, nokkrum rafmagnsrúmum og eins og einni standlyftu á starfsfólkið á Reykjalundi og sofnað árinu eldri með góða/betri samvisku.
Reyndar þyrfti bara einhverjar millur í þetta en það sakaði ekki að geta lagað til á fleiri stöðum.

Athugasemdir

[Vilborg Eggertsdóttir, 17.3.2007 kl. 03:08]

"Því segi ég... nokkrir milljarðar kæmu sér vel." Satt segir þú drengur minn, lengi má heiminn bæta. -- Sendi svo allar mínar bestu óskir til þín og þinna.